Bestsellerowa publikacja na temat łagrów w latach 60. opracowana przez Ośrodek KARTA !cut! .
Anatolij Marczenko – robotnik, członek rosyjskiego ruchu dysydenckiego – za działalność opozycyjną był w latach 1958–86 wielokrotnie więziony w łagrach karagandyjskich, mordwińskich i permskich oraz w więzieniach w Czystopolu i Włodzimierzu (które funkcjonuje od czasów carskich do dziś). Był poddawany szykanom, bity i głodzony. Po wyjściu z Dubrawłagu w 1967 roku napisał Moje zeznania. To pierwsza tak szczera i głęboka relacja o łagrach okresu postalinowskiego, która najpierw trafiła do samizdatu, a potem na Zachód, gdzie przetłumaczono ją na wiele języków i stała się bestsellerem.
Głód, choroby i to, co najgorsze – bezradność, niemożność walki ze złem – doprowadzały mnie do tego, że gotów byłem rzucić się na swoich oprawców, mając jeden cel: zginąć.
Powstrzymywało mnie jedno i tylko to jedno dawało mi siłę do życia w tym koszmarze – nadzieja, że wyjdę i opowiem wszystkim o tym, co widziałem i przeżyłem. Dałem sobie słowo, że dla tego celu wytrzymam i zniosę wszystko.
Anatolij Marczenko, Moje zeznania
Tytuł oryginału: Moi pokazanija
Tłumaczenie z języka rosyjskiego: Jerzy Szokalski
Redakcja: Agnieszka Knyt
Wydawca: Ośrodek KARTA
Warszawa 2014, wydanie I, miękka oprawa — 368 stron
ISBN 978-83-61283-83-6
Cena: 39 zł
Publikacja została dofinansowana ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Wydano z finansowym wsparciem Programu wsparcia przekładów literatury rosyjskiej TRANSCRIPT Fundacji Michaiła Prochorowa